Yalnızım…
Gönlüm sonbahar, yaprak, yaprak dökülüyor!
Benim için her mevsim kış, her günüm gece
Sonu belli olmayan yolların, bu günü yarını olmayan saatlerin
Ve Sen yokken, ben biraz daha ölüyorum.
Kokusu yok hiçbir çiçeklerin, anlam ifade etmiyor
Olmuyor eskisi gibi, aşkın ateşi yok
Baharda bile rastlamadım, deniz mavisi gibi yok gözlerin
Gözlerin her yanda, ne yana baksam senin gözlerin.
Dosttu olmaz gecelerin, çok uzun bitme bilmiyor
Ömür ise sayılı nefes, ne zaman biter bilinmiyor
Bense sana biraz daha hasret, sensiz çekilmiyor
Gözlerin gözümün önünde, içimde ateş sönme bilmiyor.
Yokluğun acılar içinde, boğazımda düğümlenmiş
Sana açılan tüm kapılar kör düğüm olmuş
Anahtarı sen oldun, sense kayıplardasın
Kaçtın insafsızca, sen vefasızlardansın.
Cemil biraz daha sana hasret, yok kesin umudu
Bir aşk ateşiydi, rüzgâr vurdu yerden yere savurdu
İnanmıştım sana tüm yüreğimle, cemil kibarca kovuldu
Yalan dünya yalansın, beni tatlı rüyalara soktu!!!
Şair …. Cemil Koç 30.04.2010
Bu şiirin telif hakkı şiirin kendisine veya temsilcilerine aittir.
Gönderen:Cemil Koç (saircemil@hotmail.com)
Dostluk yoktur yabancılarda
YANLIZIM GURBETTEYİM
Yalnız kalmışım gurbette
Bildiğim dostlar iş cevire
Yalnız kalmışım gurbette
Karanlık odada otururum
Dilimde türkü söylerim
Elimde kağıt yazarım
Yalnız kalmışım gurbette
YANLIZLIK İSKELESİ
Yalnızlık zor be gülüm bu iskelede
Alışmışım her gün denizin yosun kokusunu seninle koklamaya…
Ekmek kırıntılarını atmasını martılara
Güneşin doğuşunu alışmışım gülüm seninle!
Ne zormuş sensiz oturmak bu iskelede!
Bu sefer ellerim ellerinle değil de
Bir sigara bir şişede şarapla dolması koydu be gülüm!
Mazi aklıma geliyor, her yer sen dolu bu iskelede
Çok sevmiştim seni…
Ayın denize mehtaplaşması kadar gerçek
Ve büyüleyiciydi benim SEVGİM!
Gece iskeleye iniyorum
Yıldızlara küfür ediyorum!
Çünkü sen demiştin bana
Yıldızlar kadar gerçekçi benim sevgim diye!
Hadi oradan sende…
Kalbimi yakıyor be gülüm bu iskele!
Yaralı kalbime tuz basıyor her gece
Yeter artık!
Ve sona yaklaştık…
Ben dayanamıyorum her gün bu iskelede ölmeye
Artık benim gitme vaktim geldi
Kendine iyi bak!
Bu arada elindeki mektubu iki yere gönderdim
İkisi de aynı mektup ama Tek farkı var sadece
Biri sende biriyse iskelede… Cansız bedenimde!
Gönderen:ARİF ARGÜL (ahanda_benarif@hotmail.com)
Detleşecek insan yok
Paylaşacak şerbet yok
Dey denizinde çoşacak yok
Yalnız kalmışım gurbette
YALNIZLIKLARDAYIM
Yalnızım,
yalnızlıklardayım.
Gene senden uzaktayım.
Nasıl ihtiyacım var içimi dökmeye,
dertlerimi anlatmaya bir bilsen.
İstiyorum ki seni düşünürken,
rüzgar esmesin hoyratça içimde.
Toz duman içersinde kalmasın hiçbir yer.
Yaslanmışım bir ağaca,
dalmış
gözlerine,gözlerim.
Uzakta bir boşluğa asılı kalmış.
Şimdi en güzel gördüğüm düşsün.
Bir ressamın tuvalinde resmin,
arkanda dağlar.
Bir perde gibi inmiş gökyüzünden bulutlar.
Bir gök kuşağı sanki başındaki taç.
Sislerle boğulmuş güneş,
senin aydınlığına muhtaç.
Yine bir gün ansızın
yüreğine baskın yaptım geceden.
Esir alınmış soluklarında yaşadım ilk heyecanı.
İlk kez,
mecalsiz kaldı sevgimin hücreleri.
İlk kez sana teslim oldu yüreğim.
Yaşamın en zor yanı,
seni düşünmekmiş bilemedim.
Yaşamın en güzel yanı,
seni düşünürken ölüşün
ve tekrar dirilişin özlediğimde yarınıma.
Ne güzel bir başka renkten sevmek seni,
bir başka mekanda düşünmek.
Bir başka gözle görüp,
sevmenin gür soluklarında hissetmek nefesini.
Ve sonra inmek derinliklerine aşkın.
Tekrar tekrar hissetmek,
keskin ve yakıcı tadını öpüşün.
Ahhhh! Güzelim, bir tanem.
Ne olur,
güzelliklerinde gizlensin çirkinliklerin.
Bak şimdi,
Yalnızlığın uç verdiği yeni filizlerde büyüyorsun.
Oysa sen,
yorgun dalgaların kıyılarındaki izlerde olmalısın.
Kum tanecikleri gibi yıkanmalısın tuzlu suda.
Ve ben sana,
yalnızlıklarımı yazmalıyım,
yalnızlıklarımda
bu satırlarımı kuma.
İçimde hep
sensizliğin korkusunu taşıyorum.
Anlaşılan,
ben hep senin yalnızlığını yaşıyorum.
Senin hıçkırığında, göz seyri mendeyim
beni andığında geçen.
Açlığımda mis gibi ekmek kokumsun
dumanı üstünde yalnızlığımın.
Yağmurda toprak kokumsun, baharda çiçek.
Yalnızlığımın sarhoşuyum her gece
içtiğim yalnızlığımın.
Yüzüme baktığında okuyacaksın yalnızlığımı.
Yalvarışlarımı hissedeceksin,
benim hissetmediğim.
Duruşumun sana
nasılsın der gibi olduğunu.
İyiyim diyeceksin sadece gülerek.
Belki de sarılmanı bekleyeceğim,kendimi zor tutup.
Sen hissetmesen de,
bir çocuğu okşar gibi okşamanı kim bilir.
Senin o gizemli dünyanda
benim yalnızlığım olacak senin düşündüğün.
Senin hissettiğine benim gülmem olacak.
Güldüğümü hissedip,
sende güleceksin.
Sana değecek sözlerimin her kelimesi.
Şarkılarım olacak dudaklarında söylediğin.
Beni hatırlayabildiğin yalnızlığında,
için sıkılacak,
yüreğin daralacak
dokunmak, sevmek gibi,
tatminlerin en güzelinden uzakta,
sen ve ben,
bir araya gelemediğimiz
iki ayrı kutupta,
iki ayrı yalnızlığı yaşayacağız.
Yalnızlıklarda,
yalnız.
Gönderen:Ahmet Canbaba (a.canbaba@hotmail.com)
ARTIK YOKSUN
ŞİMDİ BU ŞEHRİN TÜM SOKAKLARINI,
TÜM CADDELERİNİ VE HATTA
TÜM EVLERİNE TEKER TEKER BAKSAM
BİLİYORUM Kİ ARTIK YOKSUN
SEN GİDELİ AYLAR OLDU
HALA DÖNECEKSİN DİYE BEKLİYORUM
KALBİMDE SENSİZLİĞİN IZDIRABI VE YANLIZLIĞIM
SEN YOKKEN HERŞEY ANLAMSIZ
BİRGÜN GELECEKMİSİN
BİRGÜN BURDA SENİ BEKLEYEN BİRİ OLDUĞUNU
HATIRLAYIP DA GERİ DÖNECEKMİSİN
TEKRAR SANA SARILABİLECEKMİYİM
SENİNLE BERABER BEN BENLİĞİMİ DE KAYBETTİM
BEN BEN DEĞİLİM SANKİ
EN SO GELDİĞİNDE HATIRLIYORUMDA
TAM BİR AY KENDİME GELEMEMİŞTİM
YİNE GİTTİĞİN FİKRİNE ALIŞMAK ÇOK ZOR GELDİ
Gönderen:ESRA ()
